Na suto zastawionym stole znajdują się:
- słodkie wypieki, takie jak baby drożdżowe i mazurki,
- mięsiwa różnego rodzaju: wędliny, kiełbasy, pasztety i galarety,
- nieodzowny żur,
- niepodzielnie królujące na Wielkanoc jajka.
W centralnym miejscu stołu ustawiony został biały baranek – symbol zwycięstwa życia nad śmiercią – oraz zielony owies, znak nadchodzącej wiosny i oznaka nowego życia.
Wszystko, co znajdowało się na wielkanocnym stole, musiało być poświęcone. Uważano, że nie godzi się w dniu Zmartwychwstania Pańskiego jeść pokarmów nieomodlonych. Wierzono, że uprzednie ich święcenie zabezpieczy biesiadników przed skutkami nadmiernego obżarstwa, które – po długim poście – nierzadko kończyło się chorobą, a w skrajnych przypadkach nawet śmiercią.
Inscenizacja prezentuje święcone drobnoszlacheckie z przełomu XIX i XX wieku (stół i krzesła – koniec XIX wieku, obrus siatkowy – początek XX wieku).
Zapraszamy do obejrzenia inscenizacji, która znajduje się w Holu Dolnym Instytutu.
Wstęp wolny od poniedziałku do piątku w godzinach 10-16.
Fot. Rafał Karpiński
