Urodził się 14 maja 1908 r. w Petersburgu jako syn Lucjana, późniejszego generała broni Wojska Polskiego. Miał siostrę bliźniaczkę Janinę, późniejszą lekarz pediatrii. Po maturze w Toruniu zgłosił się jako ochotnik do służby wojskowej w lotnictwie. W 1929 r. rozpoczął studia w Wyższej Szkole im. Wawelberga i Rotwanda w Warszawie, a następnie przeniósł się na Wydział Rolniczy Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Dyplom inżyniera rolnictwa otrzymał w 1934 r. Pierwszą pracę podjął w Ministerstwie Przemysłu i Handlu.
Brał udział w kampanii wrześniowej jako lotnik. Był więźniem obozu jenieckiego, skąd udało mu się uciec do Szwecji, a następnie przez Francję trafił do Wielkiej Brytanii. Od czerwca 1942 r. był pilotem dywizjonu myśliwskiego Polskich Sił Powietrznych.
Do kraju wrócił po śmierci ojca w 1947 r. Pracował m.in. w Ministerstwie Rolnictwa. W 1951 r. objął funkcję kierownika w Dziale Dokumentacji i Wydawnictw nowopowstałego Centralnego Instytutu Rolniczego. Dzięki jego staraniom z trzech bibliotek wchodzących w skład Centralnego Instytutu Rolniczego, w listopadzie 1955 r. powstała Centralna Biblioteka Rolnicza jako centralna instytucja gromadząca kompletny zakres polskiego piśmiennictwa rolniczego oraz cenniejszej literatury zagranicznej z tego zakresu. Miał duży zmysł organizacyjny, dzięki któremu stworzył jedną z najnowocześniejszych bibliotek naukowych o zasięgu krajowym. W okresie pracy dwukrotnie otrzymał stypendium naukowe Fundacji Rockefellera z Nowego Jorku na paromiesięczny pobyt w USA. Funkcję dyrektora Centralnej Biblioteki Rolniczej pełnił blisko 19 lat, do końca kwietnia 1974 r.
Był bardzo lubiany przez pracowników Biblioteki, o czym świadczy jedno ze wspomnień: „Jako dyrektor stworzył w CBR przyjazną, koleżeńską atmosferę. Każdy pracownik miał swobodny dostęp do niego – pomagał zarówno w sprawach zawodowych, jak i osobistych. […] Po każdym wyjeździe zagranicznym opowiadał o jego przebiegu i efektach na spotkaniach wszystkich pracowników, z których każdy otrzymywał od niego drobne upominki. Brał udział we wszystkich obchodach Dnia Kobiet, zabawach sylwestrowych, karnawałowych i innych uroczystościach, na których wygłaszał przemówienia z właściwym sobie poczuciem humoru. […] Umarł po ciężkiej dwuletniej chorobie 6 marca 1990 r. w swym domu w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie”.
